tıñılav
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tıñılav
dinleme, susma, ses çıkarmama, bakma, önemseme. Kara ~nu iyip turadı: hiç konuşmadan duruyor, derin sessizliğini sürdürüyor, hep susuyor, sözge ~: söz dinleme, söylenene önem verme, söze bakma.