tınkaymak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tınkaymak

(argo) ölmek, canı çıkmak, can vermek, cartayı çekmek, gebermek. Soslan uzaymay tınkayğan edi: Soslan çok geçmeden ölmüştü, açdan tınkayırğa tebregenbiz: açlıktan gebermek üzereyiz, köküreginden ok tiyip tınkaydı: göğsünden kurşun girerek can verdi.

Son arananlar:

• Çemçe,
• mihmandar,
• gözetlemek,
• köçür,
• qamishzorlik,
• kirşan,
• yararlanmak,
• toymaq,
• küşkürmək,
• tuğamiral,
• ötüş,
• tr,
• kayım,
• kumax,
• dəryaz,
• dendrite,
• sanaet,
• shodon,
• oktyabryat,
• zey,
• kamtı,
• tınkaymak