täç

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

täç

[tä:ç], at. 1. Adamyň teninde gan öýen ýaly bolup döreýän gyzgylt, goňur reňkli hal. Nartäjiň ak ýüzüniň gyzaryp duran ýaňaklarynyň sagynda täç bardy (A. Gowşudow). 2. Häkimlik nyşany hökmünde şanyň, häkimiň başyna geýýän bezegli başgaby. 3. Adam ady.

Son arananlar:

• kağan,
• néri,
• rakip,
• rebec,
• ilker,
• yoqsa,
• Pisand,
• kalbuz,
• dipçik,
• xul,
• labor,
• qosh,
• SÜ,
• filogenez,
• janajygly,
• nəlbəki,
• tavat,
• başhalık,
• foydasiz,
• kürüntü,
• lülekebap,
• täç