tuyuk
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
tuyuk
1. kapalı. çıkmaz; tuyuk soy-: (deriyi) tulum şeklinde yüzmek; tuyuk col: çımaz yol; közü tuyuk: kara cahil; cuurkandı tuyuk uç kılıp cattım: yorğanın bir yarısıyla örtünerek, öteki yarısını da altıma sererek yattım; tuyuk karagay: bütün küknar kütüğü; tuyuk kat: imzasız mektup; 2. sertleşmiş bikir zarı; 3. koz tayin etmeden “aptal bırakma” maksadile kağıt oyunu.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
tuyuk
sisli, puslu, kapalı; canı sıkılmış III, 166, 167