tuvra
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tuvra
1. Doğru, gerçek, açık, dobra. ~ söleşmek: açık konuşmak, işni ~ bolumu: işin gerçek durumu, ~ zat: doğru şey, ~sın ayt: gerçeği söyle, ~col: doğru yol, ~ bar: doğru git, tüz ~ bar: dos doğru git, ~ söz: gerçek söz, ~ hapar: doğru haber; 2. Tam. Cılnı ~ ortasında: yılın tam ortasında, ~ elni katında: tam köyün yanında, ~ ol zamanda: tam o esnada, ~ alay: tam öyle, ~ iñirge deri: tam akşama kadar; 3. Bakan, nazır. Colğa ~: yola nazır, teñizge ~: denize bakan; 4. Karşı, doğru. Bizni üyge ~: bizim eve doğru, ~mda olturadı: karşımda oturuyor; 5. Doğrusu, gerçekten. ~ alay etallık bolmaz: doğrusu öyle yapamıyacaktır, ~ anıçasın körmedim: gerçekten onun gibisini görmedim.