turu
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
turu
bk. tur 1.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
turu
1. Açık, aleni, ayan; açıkça, alenen. ~ aytmak: açık söylemek, ~ söleşiv: açık konuşma, caşırtın cürügen ~ kozlar (d): gizli ilişkide bulunan açıkta doğurur; 2. Doğrudan, açıkça, samimi. ~ söz aytdı: samimi söz söyledi, ~ söz açı tiyer (as.): dobra söz acı gelir; 3. Hazır, amade. Buğağa ~: boğaya gelmeye hazır düve.