tumalanmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tumalanmak
düşmek, yuvarlanmak, ölmek, yok olmak, sönmek, can vermek. Tumalanıp cerge cayıldı: yuvarlanıp yere yayıldı, kün körgen kartlarıbız tumalanıp baradıla: gün görmüş yaşlılarımız ölüp gidiyorlar, sürgünnü zorluğu bıla köp adamıbız tumalandı: sürgünün zoruyla çok insanımız can verdi, eski adetleribiz tumalanıp baradıla: eski adetlerimiz yok olup gidiyor.