torguş

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

torguş

[torğuş], at. Eldeki edilen ýabany aw guşy. Oturşyň torguşa meňzär, Seniň gözleriň gözleriň (Halk aýdymyndan). Tutdurmaz sen, torguşum, beýewana çykar sen (Kemine).

Son arananlar:

• lombalamaq,
• aparmak,
• originate,
• İpçin,
• sütlü,
• O'pka,
• Sopa,
• berkitmek,
• ayriq,
• ashen,
• Moruq,
• naabay,
• ədyal,
• boğutalkı,
• şortu,
• ilahə,
• yöneltmek,
• diary,
• ösümlük,
• gölmə,
• NOHUT,
• torguş