torguş

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

torguş

[torğuş], at. Eldeki edilen ýabany aw guşy. Oturşyň torguşa meňzär, Seniň gözleriň gözleriň (Halk aýdymyndan). Tutdurmaz sen, torguşum, beýewana çykar sen (Kemine).

Son arananlar:

• iqbol,
• pyşgyrtmak,
• owe,
• ariq,
• sacayağı,
• çubarlık,
• elita,
• Üzerinde,
• oğurlanma,
• uru,
• arise,
• PARA,
• ölçerilmek,
• urdurmak,
• zo’r,
• turgay,
• aristocrat,
• Məclis,
• İi,,
• hissli,
• aristokrat,
• torguş