tolmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tolmak
1. Dolmak. Cıkkır bışlak bıla tolğandı: fıçı peynirle dolmuş, bek ~: çok dolmak, çelek bek toldu: kova çok doldu, tolup boşamak: dolup bitmek, sütden ~: sütten dolmak, sabanña hans tolğandı: tarlaya ot dolmuş, anı on cılı tolğandı: o on yaşını doldurdu, cüregim kuvançdan toldu: kalbim sevinçle doldu; 2. Yerine gelmek, gerçekleşmek. Muratım toldu: arzum yerine geldi, iş begimdeça tolurğa kerekdi: iş sözleşmedeki gibi gerçekleşmek zorunda.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
tolmak
811-010^I, 431