tişmek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tişmek

mayalanmış hamuru kabaca açıp yağda kızartarak pişirmek suretiyle yapılan bir nevi çörek.

Son arananlar:

• öjer,
• tigi,
• çavlı,
• deney,
• zäk,
• yalghuz,
• Tapı,
• camçıçı,
• du,
• munday,
• taymay,
• kirom,
• kerebet,
• tərsinə,
• barel,
• qaxlimaq,
• milçəkqapan,
• Ulug,
• əyri,
• Nefis,
• gamut,
• tişmek