titmek
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
titmek
ditmek, liflerine ayırmak, atmak, kabartmak; ezmek, yıpratmak. Cün ~: yün ditmek, kendir ~: kendiri liflerine ayırmak, töşekni cünün titebiz: döşeğin yününü kabartıyoruz; tobuklana tobuklana könçegini tobukların titip boşadı: diz çöke çöke pantolonunun dizlerini yıprattı.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
titmek
(yara) acımak·I, 386
direnmek, karşı koymak; dik bakmak·II, 292