tebretiv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tebretiv

sallama, hareket ettirme, sevketme, yollama, başlatma.

Son arananlar:

• qovurmaçı,
• ahdlashmoq,
• yarılğan,
• Raf,
• şeyxülislam,
• hörükləmə,
• bekas,
• cəhalət,
• başat,
• meyxoş,
• məxfilik,
• commissar,
• sernek,
• Ərbab,
• bey,
• tapuzmak,
• uşunça,
• oldindan,
• sülmüreme,
• ümumilik,
• parnik,
• tebretiv