tağıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tağıv

bağlama, asma, takma, refakatine alma.

Son arananlar:

• bekre,
• oqsil,
• kulunçak,
• tobatagsyr,
• Bedav,
• ýatakhana,
• deri,
• Pelt,
• arpalıq,
• öndümsiz,
• nəzarətsiz,
• gasht,
• könelik,
• Saz,
• ikselik,
• karıtmak,
• Nöbet,
• Şans,
• məntəqə,
• kiremit,
• Küni,
• tağıv