tavusmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tavusmak

bitirmek, tüketmek, sona erdirmek, sonlandırmak. Ol miyik okuvnu tavusğandı: o yüksek tahsili bitirdi, atadan kalğın malın tavusdu: babadan kalan malını tüketti.

Son arananlar:

• diniy,
• sangar,
• chink,
• mesai,
• almaç,
• sərpayı,
• burugsamaklyk,
• zəban,
• sapta,
• atone,
• icraçı,
• İştah,
• qumro,
• vazir,
• çuvaş,
• sähra,
• aysor,
• dilsel,
• vatandaş,
• hunta,
• kakat,
• tavusmak