taralmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
taralmak
1. Taranmak. Çaçları artına taralğandı: saçları arkaya taranmış; 2. Arzu duymak, içten istemek. Saña cüregim bek taralıpdı: kalbim seni çok arzu ediyor, okurğa taralğan sabiy: okumayı arzu eden çocuk; 3. İnlemek, kendinden geçmek. Soslan taralıp cırlaydı: Soslan kendinden geçerek şarkı okuyor, ol kobuznu taralıp soğadı: o kopuzu kendinden geçerek çalıyor, ölgenni ızından taralıp cılaydı: ölenin arkasından inleyerek ağlıyor; 4. Taralmak, sıkıntıya düşmek. Caşavubuz taralğandı: yaşamımız sıkıntı içinde, sabiyle köbeygeninde üybüz taralğandı: çocuklar çoğalınca evimiz daraldı.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
taralmak
taranmak, II, 126