taphan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

taphan

1. Bulan. ~ zatıñı ortağa sal: bulduğun şeyi ortaya koy; 2. Doğuran. ~ ana: doğuran ana, ~ balam: doğurduğum yavrum.

Son arananlar:

• akır,
• Begim,
• doğanaqlamaq,
• Kalak,
• şowa,
• mersiye,
• cider,
• leksikologiya,
• Mato,
• xora,
• boldiriq,
• musiqilik,
• feldmareşal,
• zerzevat,
• nemlemek,
• künjüre,
• astüst,
• özne,
• diq,
• ağırlamaq,
• counter,
• taphan