taphan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

taphan

1. Bulan. ~ zatıñı ortağa sal: bulduğun şeyi ortaya koy; 2. Doğuran. ~ ana: doğuran ana, ~ balam: doğurduğum yavrum.

Son arananlar:

• Rəna,
• törağa,
• testimony,
• Tipi,
• knot,
• hamshor,
• Cemiş,
• xijolat,
• deceive,
• tumanlıq,
• şalak,
• Çapraşık,
• borgoh,
• çamurlu,
• ýygnanmak,
• forte,
• nilufər,
• nişançı,
• yamalmaq,
• ýolugrak,
• grape,
• taphan