taphan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

taphan

1. Bulan. ~ zatıñı ortağa sal: bulduğun şeyi ortaya koy; 2. Doğuran. ~ ana: doğuran ana, ~ balam: doğurduğum yavrum.

Son arananlar:

• kirşanlı,
• tortish,
• tansiyometre,
• gödek,
• Marvel,
• Kuvvetli,
• yerel,
• pıçhapıç,
• Yea,
• kurman,
• gasp,
• fuzzy,
• şamdak,
• gagal,
• guloç,
• gıcırtı,
• yeltənmək,
• dübür,
• ılay,
• çuğullamaq,
• Firar,
• taphan