tabış

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

tabış

I= dabış; tabış-tubuş bk. tubuş ; bir taibiştân: bir ağızdan.


II, 1. buluş; tabış atooç grajn.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tabış

buluş, keşif, idrak, kavrayış.

Son arananlar:

• Cumba,
• ajun,
• tallanma,
• towusmak,
• childhood,
• Ədabazlıq,
• köyüsh,
• tığırçık,
• sarsma,
• Çeşmə,
• Betik,
• Razı,
• uje,
• Aksi,
• üslubiyyat,
• Cihan,
• Şirin,
• ready,
• kayberen,
• küzö,
• duluk,
• tabış