sıylı
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
sıylı-
II, yerinden oynamak, kımıldamak.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
sıylı
kutsal, ulu, yüce; saygın, muhterem, itibarlı, onurlu, şerefli. ~ Allah: Ulu Tanrı, ~ Payğambar: yüce Peygamber; ~ tamadabız: muhterem büyüğümüz, ~ kart: itibarlı ihtiyar, ~ tişirıv: onurlu kadın, ~ konak: onurlu misafir, ~ tukum: saygın sülale, ~ at atav: saygın isim verme, ~ kumaç: değerli kumaş, ~ kabır: saygı duyulan mezar, ~ aşarıkla: kutsal olduğu sanılan yiyecekler,