sıncır

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sıncır

zencir, sıra. Tıbır ~: ocak zinciri, kazanı ocağa asmak için kullanılan zincir, sağat ~: saat zinciri, ~ tavla: sıradağlar, ~dan ıçhınñan itça (d): zincirden kurtulmuş it gibi, ~ salmak: zincire vurmak, terekle ~ kibik kögetden tolğandıla: ağaçlar zincir gibi meyveyle dolmuşlar.

Son arananlar:

• ören,
• mergence,
• gyrkakyn,
• alada,
• patyputy,
• sekunda,
• uçuk,
• irlemek,
• NEFT,
• üzüklük,
• cisimcik,
• ahal,
• capır,
• sortmak,
• nəticə,
• avruvlu,
• döngə,
• növraq,
• çarşenbe,
• tumsa,
• qoqinmoq,
• sıncır