süyünç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

süyünç

sevinç, kıvanç. Duniya ~den toldu: dünya sevinçle doldu, ~ ornuna küyünç (d): sevinç yerine göyünç, ~den öleme: sevinçten ölüyorum.

Son arananlar:

• capcaşil,
• tanrıçı,
• sindirmek,
• cılıthıç,
• Kozmak,
• gadyrgymmat,
• sinuvchan,
• sneeze,
• iştigal,
• cesur,
• iñ,
• sinovchi,
• şagalaňly,
• jezmen,
• maşınqayıran,
• iyrim,
• sinashmaq,
• nebulous,
• gravitation,
• zavuklanmak,
• bodi,
• süyünç