süymegen
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
süymegen
sevmeyen, hoşlanmayan, düşman. Adam ~ adam: insan sevmeyen insan, ~i da süygeni da köp adam: sevmeyeni de seveni de çok olan adam, ~ köz: düşman gözü, ~ bal cav da aşamaydı (d): hoşlanmayan bal da yağ da yemez, ~iñ külgen kün, adamlığıñ ketgen kün (as.): düşmanının güldüğü gün, insanlığının yok olduğu gün, ~ñe sürtülme, sokur ögüzge türtülme (as): sevmeyene sürünme, kör öküze dürtülme.