süyek
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
süyek
bk. söngek.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
süyek
kemik, yapı. Aşık ~: aşık kemiği, baş ~: kafa kemiği, bet ~: yüz kemiği, imbaş ~: omuz kemiği, kuyruk ~: kıyruk sokumu kemiği, tobuk ~: diz kapağı kemiği, patella, ~ tarak: kemik tarak, ~ni ciliği: kemik iliği, ~ni kabuğu: kemiğin zarı, periost; ~i ariv adam: yapısı güzel insan, vücudu güzel insan, ~ni bitgeni: kemik yapının işlenişi, vücudun yapısı, subay ~: zarif yapı, güzel vücut, ~ cuthan itça (d): kemik yutmuş köpek gibi, aç köpek gibi, ~i katmağan sabiy: kemiği sertleşmeyen çocuk, burun ~i örge turğan (d): burun kemiği çıkmış, çok zayıflamış, itge ~ bıla ursañ kansımaz (as.): köpeğe kemikle vurursan bağırmaz, terisi süyegine katıp (d): derisi kemiğine yapışmış, kaşektik, çok zayıf.