sezimça

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sezimça

(gr) ünlem, nida.

Son arananlar:

• dırışma,
• çöntök,
• ulak,
• kuyuu,
• fungi,
• tüfeyli,
• tozıtmak,
• dordok,
• daň,
• mında,
• kındıy,
• Totli,
• demak,
• tawarluk,
• sarkmak,
• Kəbin,
• bödöt,
• sallah,
• kütek,
• etraf,
• ısrınmak,
• sezimça