semirtgiç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

semirtgiç

semirtici, besleyici; gübre. Azotlu ~: azotlu gübre, topuraknı ~ bıla semirtirge kerekdi: toprağı gübre ile beslemek gerekir.

Son arananlar:

• Mertek,
• Gitmek,
• Kuta,
• sormak,
• soal,
• tıtır,
• hove,
• ravishdosh,
• bağlaçlı,
• kızarmak,
• oydan,
• kaskas,
• Past,
• maarifləndirilmə,
• tinət,
• Seyretmek,
• bereket,
• yamsılamaq,
• tegishli,
• mazul,
• Cadugər,
• semirtgiç