sebiv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sebiv

serpme, ekme, dökme.

Son arananlar:

• Turp,
• şul,
• birdek,
• cumhuriyet,
• jarkyldatmak,
• Chaman,
• adad,
• bostançı,
• közemek,
• şin,
• tütüncü,
• kəsim,
• udımak,
• xərabat,
• Oyina,
• müşavir,
• çənbər,
• Chang,
• boşav,
• Çodar,
• maraq,
• sebiv