sant
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
sant
1.Lakayt, aldırışsız, kayıtsız, reaksiyonsuz. ~ bolmak: reaksiyon vermemek, kayıtsız kalmak, kolum-ayağım ~ bolup kalğandı: elim ayağım reaksiyon vermeyecek haldedir. 2. Ahmak, aptal, saf. ~ adam: saf adam, aptal adam. 3. Nahoş, (tadı) hoş olmayan. Gardoşla ~ tatıv etgendile: patatesler nahoş tad almışlar, patateslerin tadı bozulmuş. Boza ~ tatıv etedi: boza nahoş bit tad almış.