sakal
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
sakal
и. сакал □ sakal bırakmak (uzatmak, koyuvermek) сакал җибәрү (үстерү) ◊ sakal akı картлык; sakalına gülmek күзенә карап көлү
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
sakal
Türkiye Türkçesi: sakal
Azerbaycan Türkçesi: saggal
Başkurt Türkçesi: hakal
Kazak Türkçesi: sakal
Kırgız Türkçesi: sakal
Özbek Türkçesi: sàkàl
Tatar Türkçesi: sakal
Türkmen Türkçesi: sakal
Uygur Türkçesi: sakal
Rusça: boroda
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
sakal
sakal; sakal koy-: sakal bırakmak; ak sakal ═ aksakal; kırkılıp kalsın sakalım! Folk.: sakalım kırpılsın. (ant içme şekillerinden biridir.)
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
sakal
at., ser. Sakgal.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
sakal
sakal. Anı ~ı ağarğandı: onun sakalı ağarmış, ~ı cetgen: sakalı uzamış, ~ cülüv: sakal tıraşı, ~ iyiv: sakal bırakma, ak~: aksakallı.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
sakal
sakal·I, 230, 282, 390;II, 286;III, 228