rozugär

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

rozugär

[uro:zuğä:r], at. 1. Ýaşaýyş, durmuş. Bipaýan perzende ýörme, guwanma, Indi maňa özge rozugär olmaz (“Hüýrlukga – Hemra”). 2. Gün- güzeran. Magtymguly niçik geçse rozugär, Haka şükür et, barma namarda, zynhar (Magtymguly). Narly, tüweleme, zor, hemişe rozygäriň aladasy bilen (O. Ödäýew).

Son arananlar:

• yazık,
• sowmak,
• badbinlik,
• changliq,
• çulpan,
• simurq,
• tırtay,
• nucleus,
• eminelikten,
• raunt,
• ürge,
• tohay,
• elbex,
• ygtyýar,
• cellar,
• süfli,
• qanovuz,
• Meyvə,
• charogon,
• dahliz,
• kansızlık,
• rozugär