rozugär

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

rozugär

[uro:zuğä:r], at. 1. Ýaşaýyş, durmuş. Bipaýan perzende ýörme, guwanma, Indi maňa özge rozugär olmaz (“Hüýrlukga – Hemra”). 2. Gün- güzeran. Magtymguly niçik geçse rozugär, Haka şükür et, barma namarda, zynhar (Magtymguly). Narly, tüweleme, zor, hemişe rozygäriň aladasy bilen (O. Ödäýew).

Son arananlar:

• compensation,
• buyurmoq,
• ko'plab,
• Bolarmak,
• İcap,
• cünbüş,
• əhdləşmək,
• cizgi,
• abnos,
• DOĞA,
• çekele,
• qəbalə,
• karta,
• minare,
• uzat,
• saş,
• emgemek,
• delilik,
• gümrah,
• ildeş,
• arılamak,
• rozugär