rabite

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

rabite

a. tar. Rabıta, bağlantı, irtibat.

Son arananlar:

• kübö,
• yadsamak,
• öñeyük,
• aşina,
• äpbermek,
• gyňak,
• daimi,
• tutuzmak,
• Sertleşmek,
• SAN,
• dovşanalması,
• dözümlü,
• Müəyyən,
• obsolete,
• xayrchi,
• qir,
• həmrəy,
• ýarag,
• donuq,
• şaka,
• uzaqgörənlik,
• rabite