pura

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

pura

(malk.) ot kırıntısı, çer-çöp, ağaç yeniği tozu; oyuk. Terek ~: ağaç oyuğu.

Son arananlar:

• admire,
• başarılı,
• müze,
• cılı,
• emgemek,
• bekümek,
• tasal,
• İyi,
• iğfal,
• et-,
• füqəra,
• usully,
• sinirlilik,
• buzoqboshi,
• bee,
• cetgenley,
• troy,
• hayasız,
• Şer,
• loto,
• exuberant,
• pura