pura

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

pura

(malk.) ot kırıntısı, çer-çöp, ağaç yeniği tozu; oyuk. Terek ~: ağaç oyuğu.

Son arananlar:

• ogrimoq,
• şatafatlı,
• burunñu,
• judiger,
• şərbaf,
• Frank,
• orgazm,
• kompanyon,
• Həmən,
• dolandırıcı,
• kedüklüg,
• yarag,
• Yoklama,
• düşürmek,
• rolik,
• Çile,
• sadece,
• Yaşarmak,
• arğaa,
• Oyalanmak,
• kübar,
• pura