pey
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
pey
is. [fars.] köhn.
1. İz, ləpir.
2. Ard, arxa.
3. Kətan kirişi.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
pey
I f. İz.
II ağ. bk. per. Pey tekiye – Tüy yastık.
III Damar.
Son arananlar:
- Kaydolmak,
- bacarıq,
- aşağıda,
- ləyaqətlilik,
- Modelçilik,
- eqide,
- tugalmoq,
- yatliq,
- inscription,
- barabar,
- verimsiz,
- senseless,
- izmarit,
- TAKAT,
- çalçarpaz,
- tebinmek,
- democratic,
- kahve,
- conduction,
- ziyali,
- bigah,
- pey