parran

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

parran

[parra:n], hal. Gös-göni, içinden böwsüp, deşip (geçme). Maşynyň ýiti çyrasy tümlügi parran kesip geçýär.

Son arananlar:

• dehqanlıq,
• zubun,
• carat,
• cayav,
• ota,
• tiyin,
• şarlı,
• çopur,
• aytılış,
• bağdatı,
• çiyan,
• ovqat,
• dize,
• ayköl,
• çuluk,
• çedireñ,
• kölmök,
• Dayanışma,
• pürkar,
• çelme,
• muamma,
• parran