pakır

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

pakır

fakir. ~ adam: fakir insan, ~ üydegi: fakir aile, ~ bolmak: fakir olmak, sürgün kıyınlık bıla ~ bolduk: sürgün felaketiyle fakir olduk.

Son arananlar:

• kart,
• kuta,
• gelberi,
• İNTERYER,
• shitoblik,
• açıl,
• yığış,
• coşkunca,
• kanaat,
• zamaniwi,
• basdalama,
• shodxurram,
• bülənd,
• peşmanlamaq,
• buurğa,
• bağlam,
• Barat,
• kâh,
• mənasız,
• quru,
• doğuluş,
• pakır