oyulğan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

oyulğan

1. yıkılan, yıkılmış, çökmüş. Üynü sürtülgeni oyulğandı: evin sıvası yıkılmış (dökülmüş), huna oyulğandı: duvar yıkılmış. 2. oyulmuş, oyulan. Cağanı ~ı: yakanın oyulması, ceñni ~ı igi tüşmegendi: yenin oyulması iyi düşmemiş.

Son arananlar:

• Kambala,
• begsik,
• zibildaşıyan,
• yonashmoq,
• yarpuz,
• mashshoq,
• sayrı,
• fənd,
• Eğri,
• ləm,
• tonggi,
• küllənmək,
• oesophagus,
• satın,
• tirtiq,
• ziyil,
• kömekçi,
• salhane,
• sarapuchak,
• ətər,
• unless,
• oyulğan