oturgyç

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

oturgyç

[oturğuç] I, at. Oturmak üçin agaçdan, demirden we ş.m. ýasalýan enjam.


OTURGYÇ [oturğuç] II, at, dokm. Küjini göterip, saklap durmak üçin toýun palçykdan galdyrgyç.

Son arananlar:

• ıñırdamak,
• köydürge,
• arrow,
• worm,
• kavlamak,
• yögek,
• balıkmak,
• pile,
• olja,
• ko'chma,
• hünärmen,
• kökalma,
• zulmet,
• vanish,
• vefa,
• gecikmek,
• sərmək,
• ilete,
• ceñiş,
• patik,
• qəmli,
• oturgyç