oturgyç

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

oturgyç

[oturğuç] I, at. Oturmak üçin agaçdan, demirden we ş.m. ýasalýan enjam.


OTURGYÇ [oturğuç] II, at, dokm. Küjini göterip, saklap durmak üçin toýun palçykdan galdyrgyç.

Son arananlar:

• ivecen,
• bursa,
• elverişli,
• lekilde,
• second,
• hamgap,
• çarun,
• köni,
• kuş,
• türkmence,
• sıg,
• suuş,
• serü,
• Kamaşmak,
• cekçil,
• Bek,
• xamir,
• nagyş,
• sarıça,
• device,
• voli,
• oturgyç