oturgyç

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

oturgyç

[oturğuç] I, at. Oturmak üçin agaçdan, demirden we ş.m. ýasalýan enjam.


OTURGYÇ [oturğuç] II, at, dokm. Küjini göterip, saklap durmak üçin toýun palçykdan galdyrgyç.

Son arananlar:

• eritrositlər,
• vurulmak,
• domba,
• çöntek,
• irteş,
• Berek,
• azav,
• qəbul,
• çırmanmaq,
• kümelenmek,
• Cele,
• Tramp,
• asanca,
• nabat,
• sağat,
• asıy,
• üjük,
• tagalla,
• Kınak,
• yogaloq,
• cahıl,
• oturgyç