ornatıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ornatıv

koyma, yerleştirme, oturtma, iskân etme.

Son arananlar:

• xénim,
• ABLA,
• copper,
• rahip,
• bəniz,
• nomy,
• işan,
• tortta,
• palchi,
• ajun,
• eprik,
• meenet,
• tevellüt,
• tarıkı,
• sarap,
• köhlən,
• vaiz,
• yüznumara,
• bediiylik,
• Yemek,
• tutaş,
• ornatıv