olturmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
olturmak
oturmak, yerleşmek, ikamet etmek. Tabcanña ~: koltuğa oturmak, cerge ~: yere oturmak, berlakğa oltur: beri tarafa otur, oltur bir kesek, nek aşığasa: otur biraz, niçin acele ediyorsun, ertdenbılağa deri olturduk: sabaha kadar oturduk, olturub turmak: oturup durmak, bılayğa el ertde olturğandı: buraya köy eskiden yerleşmiş, üyde ~: evde oturmak, ol bizni tiyrede olturadı: o bizim mahallede ikamet ediyor.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
olturmak
oturmak·I, 219, 224, 374, 413; II, 21; III, 230 bkz> oldurmak