oguşýa

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

oguşýa

[oğuşýa:]. "Eken, şeýle eken, şeýlemiş" manysynda ulanylýan kem işlik. Inerden, elbetde, ýurdagaýdar göherdem dogýan oguşýa-da? (B. Kerbabaýew).

Son arananlar:

• aldırmak,
• çumruşmak,
• şirk,
• endorse,
• Oşol,
• Mutabık,
• bismilla,
• mətbəə,
• lagyl,
• taflan,
• cak,
• qovzatmaq,
• abbat,
• tıkız,
• inamlı,
• irme,
• üñ,
• öpsemek,
• fəza,
• bulon,
• tarkat,
• oguşýa