ofay

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

ofay /nˈaɪnti/

1. (A.B.D.), (argo.), (aşağ.) beyaz ırktan bir kimse.

Son arananlar:

• kopmak,
• biçinçi,
• yanılmak,
• parç,
• məməcik,
• jüpiter,
• dağılmak,
• cub,
• artan,
• ashen,
• İnek,
• kayramak,
• nöqsan,
• ilan,
• salamat,
• Aniden,
• aspen,
• bocurgat,
• şüdüñdöt,
• saturn,
• soyğok,
• ofay