mırza

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

mırza

a-f. 1, cömert; 2, efendi. bay.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

mırza

mirza, soylu.

Son arananlar:

• öğlen,
• silme,
• gapdal,
• mercimek,
• çırılda,
• Sıgır,
• kurmat,
• beboshvoq,
• yañramak,
• gynaecologist,
• gerçeklemek,
• Öküş,
• gepleme,
• naldı,
• bikir,
• küsüv,
• uşaa,
• Bılayıça,
• yazmaq,
• salahiyet,
• enayi,
• mırza