mırza

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

mırza

a-f. 1, cömert; 2, efendi. bay.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

mırza

mirza, soylu.

Son arananlar:

• korish,
• selamlaşmak,
• tün,
• şarlawuk,
• mercury,
• Pis,
• kraal,
• talmay,
• galla,
• Ýowşan,
• ırasta,
• paymal,
• nümunə,
• alaş,
• merkuriy,
• mushroom,
• tewey,
• babır,
• trot,
• qəni,
• çerez,
• mırza