mırka
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
mırka
(malk.) arık, zayıf at. ~sına minib akırın akırın keledi: zayıf atına binip yavaş yavaş geliyor.
Son arananlar:
- dirənmək,
- SEMA,
- pambıq,
- yigindi,
- kataloq,
- komposto,
- velar,
- sağanaq,
- birnima,
- porhançylyk,
- Geliştirmek,
- cambaz,
- enfiye,
- Nimet,
- gross,
- subordinate,
- Mürgü,
- invocation,
- umsundurmaq,
- üzrxahlıq,
- tolqon,
- mırka