müýnli

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

müýnli

[müýnlü], syp. Müýni bar, kemçiligi bar bolan, aýyply, ýazykly, etmişli. Nurjan öz töwereginde hiç kime gözi ilmänsoň, birhili müýnli ýaly daýandy (B. Kerbabaýew).

Son arananlar:

• Tokay,
• nazbarı,
• Uzel,
• känelmek,
• fahişe,
• kepchik,
• əsna,
• urunç,
• toda,
• korifyy,
• işembi,
• seçilmek,
• irad,
• epiklik,
• maw,
• cy,
• həlak,
• noznemat,
• dəstgah,
• seher,
• cıgıluu,
• müýnli