münafık

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

münafık

[Köken: Arapça] İkiyüzlü, Yalacı, Öşekçi, Arabozucu

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

münafık

с. монафикъ, икейөзле; коткы таратучы

Son arananlar:

• buura,
• peşin,
• plyus,
• birnäçe,
• palandi,
• yurt,
• çalka,
• dalayıcı,
• shekilli,
• abidlik,
• kayvoni,
• r,
• aaronical,
• cırlav,
• şavşalmak,
• sunçul,
• şadlıq,
• çiləmə,
• kartalmak,
• Sütyen,
• keltiriv,
• münafık