musafir

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

musafir

(nadir kullanılır) gezgin, yolcu, misafir (evde kullanılır). (Mekke ve Medine'ye misafir olan anlamına gelir.)

Son arananlar:

• yapışıqsız,
• asıy,
• ablam,
• devrik,
• tiyengo,
• mahalla,
• kıpçak,
• silamoq,
• prick,
• welder,
• şəvəli,
• göyçək,
• eglemek,
• ga1a,
• Xain,
• ýaratmak,
• Xush,
• deyinən,
• zebo,
• salı,
• ündeme,
• musafir