musafir

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

musafir

(nadir kullanılır) gezgin, yolcu, misafir (evde kullanılır). (Mekke ve Medine'ye misafir olan anlamına gelir.)

Son arananlar:

• mallanmak,
• Təkcə,
• cörgömüş,
• bere,
• citizenship,
• Helke,
• söyləmək,
• bermet,
• kalambur,
• Ega,
• klizma,
• ülüg,
• niçigsi,
• berne,
• sadalama,
• beren,
• praktik,
• berim,
• ıyık,
• berpa,
• taminlamoq,
• musafir