munçu

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

munçu

(karş, sal I ) 1. sakat, (bir kolu yahut heriki kolu, bir bacağı yahut her iki bacağı olmıyan) ; 2. malûl, çalışma istidadını kaybeden; uruş muncusu: harp malûlü; emgek muncusu: emek malûlü (iş esnasında malûl olan).

Son arananlar:

• sıruk,
• royixush,
• turax,
• aşgarlamak,
• incentive,
• öçlük,
• tuturgu,
• tilim,
• sınanış,
• deflect,
• Asıl,
• aklama,
• käýiş,
• tekin,
• rhenium,
• işkep,
• kalıplamak,
• makineli,
• fərzən,
• ırgılmak,
• söwdasatyk,
• munçu