muhar
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
muhar
obur, doymaz. ~ adam: obur adam, ~ aşab kesilmez, teli külüb serilmez: obur doyup gerinmez, deli gülüp serilmez (obur doymak bilmez, deli gülmeye başlarsa durmak bilmez) (a.s.), ~ ni toyğanı başı bağası: obur kendi fiyatınca yemeden doymaz (oburun bir doyması kendi fiyatına bedeldir) (deyim), ~ğa aş saldırsañ, urunñanıñı kazanña kuyar: obura yemek yaptırırsan, herşeyini kazana doldurur (a.s.), ~nı esi aşarıkda: oburun aklı yemekte, ~nı karnı toysa da közü toymaz: oburun karnı doysa da gözü doymaz (a.s.).