meşhut

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

meşhut

(moşhut) gübre, (hayvan) gübresi. Sabanlağa ~ tögüv: tarlalara gübre dökme, ~ kalav: gübre yığını, ~ iyis: gübre kokusu.

Son arananlar:

• dalyan,
• surp,
• oramtın,
• Miledi,
• resmiyetchi,
• kıyak,
• bağırma,
• cıgın,
• iaşə,
• darmon,
• çürketmek,
• Usanmak,
• benbenci,
• iloj,
• dartma,
• Problem,
• utgaşmak,
• emaciated,
• meridyen,
• wapadarliq,
• maraka,
• meşhut