maňka

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

maňka

I, at, gepl.d. Burundan gelýän goýy suwuklyk, sümük. Ýeri how, maňkaňy oňaraňok weli, zol Gurban diýip dursuň-la! (A. Durdyýew).


MAŇKA II, at, maldarç. Haýwanlara degýän ýokanç kesel. Mallarda maňka, agsyl keselleri duş gelýär.

Son arananlar:

• öçüriş,
• tahrip,
• kiçimek,
• displace,
• taassup,
• taam,
• Sin,
• batağa,
• kalafa,
• dulluq,
• cagni,
• discursive,
• displacement,
• kartof,
• ýygnamak,
• zeng,
• batin,
• cantalaşmak,
• dəmsaz,
• öküz,
• saýýar,
• maňka