mansab

Özbekçe—İngilizce Sözlük (Dirks, 2005)

mansab

1: (Arabic) position, post, office, rank; calling. ~ga min-/o'tir- to be chosen for or to occupy a position.

2: (Arabic) (river) `mouth.

Son arananlar:

• isırqa,
• boyav,
• kısık,
• partisanship,
• melankoli,
• sugd,
• korrektor,
• ünvan,
• seçelemek,
• lütf,
• suratçı,
• kesma,
• tuurduk,
• sallangaç,
• Çap,
• ommuk,
• uçmaq,
• dalavereci,
• tumba,
• Çapgut,
• caydak,
• mansab