makırmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

makırmak

bk. makırdamak. Koyla kozularına makırıb keledile: koyunlar kuzularına meleyerek geliyorlar, makırğan kiştik çıçhan tutmaz: miyavlayan kedi fare tutmaz (a.s.).

Son arananlar:

• agdyrmak,
• araka,
• ustap,
• qilich,
• TAKLAN,
• sınlıg,
• eris,
• qıtlıq,
• q'oz,
• Tişirıv,
• dostaşna,
• televizyoncu,
• ishonchli,
• üşük,
• opqin,
• gözaltı,
• kişt,
• shashmaqom,
• kakıç,
• taxtabiti,
• kumul,
• makırmak